رمزنگاری کلید عمومی
رمزنگاری
برای اینکه داده ها به صورت رمز در بیایند، از فرایند رمزنگاری بهره گرفته می شود و این قابلیت را دارد تا دوباره آن ها را با حالت اولیه خود برگرداند. رمزنگاری با خود امکانات و قابلیت های مختلف را به همراه خواهد داشت که از جمله آن ها می توانیم به ذخیره سازی و انتقال اطلاعات در یک فضا و بستر ناامن اشاره کرد. در فضای مجازی برای اینکه داده ها امنیت داشته باشند، نیاز است تا هویت ارسال کننده و گیرنده پیغام به اثبات برسند.
همچنین محتوای پیغام مورد نظر نیز نباید تغییر پیدا کنند. از این رو می توانیم اینطور بیان کنیم که محرمانی و تصدیق امنیت در قلب قوی از امنیت قرار گرفته اند. برای تمامی این موارد رمزنگاری به کار گرفته می شود. پیغام ارسال شده تنها باید توسط گیرنده خوانده شود؛ به همین علت برای اینکه از این موضوع اطمینان حاصل شود از رمزنگاری بهره برده می شود.
https://blacksecurityteam.com/six-types-of-ssl-certificates-to-secure-your-website/
رمزنگاری کلید عمومی
در این مدل از رمزنگاری ها استفاده از جفت کلید عمومی و کلید خصوصی ضرورت دارد. اگر در رمزنگاری کلید عمومی داده ای تنها با استفاده از یک کلید قفل شود، در آن صورت این امکان وجود ندارد که مجددا با همان کلید باز شود. برای باز کردن آن نیاز به بهره بردن از کلیدهای متناظر است. به عنوان مثال اگر یک خانه با کلید شماره A قفل شود، برای باز کردن آن نیاز است تا از کلید شماره B استفاده شود.
در سیستم یک پیغام با کمک یک کلید رمزنگاری می شود. سپس پیامی که رمزنگاری شده است، به گیرنده انتقال پیدا می کند. سپس برای اینکه پیام اصلی توسط گیرنده به دست بیاید، از یک کلید دیگر برای باز کردن آن بهره برده می شود.
پس در یک بررسی کلی تر می توانیم اینطور بیان کنیم که کلید عمومی در اختیار ارسال کننده بوده و کلید خصوصی تنها در اختیار شخصی است که سمت گیرنده را برعهده دارد.
امضای دیجیتال با استفاده از کلید رمزنگاری عمومی
در امضای دیجیتال نیز کلیدهای مختلفی مورد استفاده قرار می گیرند. حالا کلید عمومی و خصوصی برای اینکه تکمیل کننده کلیدهای امضای دیجیتال باشند، وارد کار می شوند. برای اینکه امضای دیجیتال مورد بررسی قرار بگیرد، از کلید عمومی استفاده می شود. همچنین شخص امضا کننده تنها از کلید خصوصی استفاده می کند. از این رو می توانیم اینطور بیان کنیم که فرد امضا کننده باید کلید خصوصی را در یک جا به صورت کاملا محرمانه نگه دارد. همچنین اگر افراد زیادی نیاز به امضای دیجیتال داشته باشند، کلید عمومی در اختیار آن ها قرار خواهد گرفت و هیچ خبری از کلید خصوصی نخواهد بود.
بر فرضیه رمزنگاری کلید عمومی، امضای دیجیتال به صورت زیر است:
· در ابتدا فرستنده پیام مورد نظر خود را با کمک کلید خصوصی رمزنگاری می کند.
· سپس گیرنده برای بازگشایی پیام فرستنده، از کلید عمومی استفاده می کند.
· سپس نیاز به تعیین هویت خواهد بود؛ چرا که اگر پیام با کلید خصوصی رمزنگاری شده باشد، باز کردن آن ها تنها با کلید عمومی امکان پذیر خواهد بود.
پس در رمزنگاری نامتقارن ویژگی های اساسی وجود دارند که به شرح زیر هستند:
یک پیام ثابت که دارای یک کلید خصوصی است، باید بتواند هویت و اعتبار یک پیام را مشخص کند. برای این امر از کلید عمومی باید کمک گرفته شود. همچنین اگر فردی کلید خصوصی در اختیار نداشته باشد، نمی تواند به تولید امضای معتبر بپردازد.
جمع بندی
در این مطلب شما را با منظور کلید خصوصی و عمومی که در گواهی ها مورد استفاده قرار می گیرند، آشنا کردیم. هر کدام از این کلیدها مفهوم خاص خودشان را دارند و در رمزنگاری پیام ها و انواع امضای دیجیتال نقش اساسی و تکمیل کننده دارند.